10 dingen die ik nooit zou doen als mama… Maar toch doe!

Al vanaf het moment dat ik een kinderwens had, had ik mezelf nogal wat voorgenomen. Toen ik uiteindelijk zwanger bleek te zijn, werden die voornemens er niet minder op, in tegendeel! Het lijstje werd alleen maar aanzienlijk langer. Maar nu mijn leven al 17 maand verrijkt wordt door mijn prachtige zoontje, betrap ik mezelf er vaak op dat ik me hier wel degelijk schuldig aan maak. Weg principes, weg voornemens! Sta mij toe om mijn top 10 aan voornemens (waar ik me niet aan kon houden) even voor jullie op te lijsten… Top 10, inderdaad! Want dit zou een oneindig verslag worden als ik ze echt allemaal met jullie zou delen 😅

#1 De baby slaapt gewoon op de babykamer. We hebben ten slotte niet voor niets uren staan twijfelen over welke kleuren nu het mooist op de muren zouden staan.

Voor mijn zwangerschap was ik van mening dat de baby meteen in zijn eigen bedje en in zijn eigen kamertje moest slapen. Want no way dat ik mijn privacy zou gaan opofferen! Tijdens de zwangerschap veranderde mijn mening al! Ik las ontelbare artikels over waarom het beter is om die eerste periode de baby bij je op de kamer te laten slapen, dus kochten we een co-sleeper! Money well spend? Not! Ons kleine hummeltje heeft er misschien welgeteld 2 halve nachten in geslapen…. De rest bracht hij bij ons in bed door. Ja lap, daar ging voornemen 1! En ik schaam me niet om toe te geven dat ik er onwijs van genoten heb om iedere nacht naar hartelust met mijn wondertje te kunnen knuffelen!

#2 Mijn kind allerlei melige bijnaampjes geven. Denk dan aan: bolletje, scheetje, spookje, prinsje,… The list goes on and on! Doe even normaal zeg! Waarom hebben we ons kind dan een naam gegeven?

“Kuch kuch” geen commentaar!
OK, toegegeven, wij gebruiken best vaak gewoon Nowah’s naam! Maar dagelijks worden de koosnaampjes Bolletje, schattigaard en zotgat meerdere malen in de mond genomen! Het is gewoon onweerstaanbaar…

#3 Als een complete nutjob tegen mijn kind praten. Inclusief het niet verstaanbare gebrabbel en de voor sommige niet te horen octaafhoogtes.

Zou het iets met zwangerschapsdementie te maken hebben? Want vanaf je dat kleine baby’tje in je armen krijgt, lijkt het alsof je alle vocabulaire plots bent verleerd! Meer dan “goegoegaga” komt er niet meer uit! Dan zullen we het maar niet over zinsbouw hebben! Kort gezegd: een deftig en intellectueel gesprek zul je mij niet horen voeren met mijn kleine man.
Ik vind het nog steeds zo’n vreemd fenomeen dat je tegen een baby plots erg kinds begint te praten, waarom? GEEN FLAUW IDEE! Nu, ik maak me nog geen zorgen… Nowah zal vast aan zijn 18e weten dat hij zijn rijbewijs voor een AUTO wil behalen, en niet voor een “TOET-TOET”, toch?

#4 Nooit naar mezelf verwijzen als “mama” en mijn partner nooit “papa” noemen… Mijn tenen krulden er steeds van op als ik een koppel elkaar mama en papa hoorde noemen! Wat is er nu mis met “schatje” of “liefje”?

Nu, ik heb het welgeteld 1 maand volgehouden om niet naar mezelf in derde persoon te verwijzen! Hier hoor je nu de ganse dag door: “Mama gaat even je pamper verversen” en “Mama is even bezig”. De zin “mama is daar” is blijkbaar mijn favoriet, want ik hoor het mezelf tientallen keren per dag zeggen! Oeps!
Gelukkig noem ik mijn vriend nog net geen “papa” als koosnaampje, maar ik vraag toch vaak: “dat gaat papa wel even doen hé?” en “wil papa even een doekje aangeven”. Zucht! Laat het dus maar een nieuw voornemen zijn om mezelf dit terug af te leren! Want “mama” moet even terug normaal gaan doen 😅

#5 Ik zou nooit een uitgebreid slaap-en eetschema meegeven als de baby eens even (lees een paar uurtjes) bij de grootouders zou zijn. Want zij hebben immers zelf ook kinderen grootgebracht en weten dus perfect hoe dat gaat toch?

En toch kan ik het niet laten om een volledig dagschema op te stellen, soms zelfs twee pagina’s, beide zijden! Shame on me! Ik wil gewoon niets aan het toeval overlaten en ervoor zorgen dat mijn kleine man niets te kort komt of te veel moet afwijken van zijn gewoontes… Diep vanbinnen denk ik steeds: chill! Komt wel goed… Ook zonder je schemaatje. Om dan als een bezetene met pen en papier aan de slag te gaan. Maar dit zal wel beteren, geef me wat tijd en ik zal vast wel leren om wat los te laten! (Nu moet ik het alleen zelf nog geloven.)

#6 Een chille mama, dat zou ik gaan worden! Ik zou niet meteen naar mijn kind toevliegen van het minste gesnik of gehuil. Even laten huilen kan geen kwaad toch? No way dat ik zo’n mafketel zou gaan worden die bij de minste kik van mijn baby zou gaan opveren om te zien wat er nou precies aan de hand is!

Maar ik ben dus zo’n mafketel!
Bij de minste melding van de babyfoon schiet ik al in paniek, om dan te ontdekken dat mijn lieftallige zoontje gewoon even zijn vinger heeft bewogen! Het is niets, rustig nu maar.. 

#7 Bumba… Ik walg bijna als ik die naam uitspreek! Wat een enge, lelijke clown. “Die komt hier niet binnen”… Ik hoor het mezelf nog zeggen. Ook educatief heeft Bumba naar mijn gevoel geen enkele toevoeging, want welk taaltje spreken ze daar nu eigenlijk? Versta me niet verkeerd, studio100 heeft zoveel goeie formats en programma’s, maar naar mijn mening hoort bumba daar helemaal niet bij.

En toch sta ik tegenwoordig op met die overenergieke clown en het liedje “Bumbabeloe, het circus komt eraan. Bumbabelie, waar is die gekke clown” gonst hier dagelijks door ons huis! Horendol kom ik er van. Maar blijkbaar vind Nowah dit dus wel degelijk leuk! Hij klapt mee, zingt en danst wanneer de begingeneriek afspeelt. En het is dan nog onze eigen schuld! We hadden “tiktak” opgenomen (zo’n programma waar ik wel helemaal achter sta!) en blijkbaar stond er nog een stukje Bumba achter. Kon ik nou weten dat het voor mijn kleine mannetje liefde op het eerste gezicht zou gaan zijn? Dan beslist je moederhart om er maar in mee te gaan, want je wil je kleine schat toch niets ontzeggen?

#8 Ik doe niet mee aan halve volksverhuizingen! Nee, ik weiger om de helft van onze inboedel mee te nemen als we eens als gezinnetje op pad gaan. Er bestaan winkels indien we iets tekort komen, en een baby kan zich best wel even bezighouden met rondkijken.

WRONG!
Je kan dus nooit genoeg mee hebben. Want die ene keer dat je de luiertas niet meeneemt, omdat je “toch maar 10 minuutjes” wegblijft, mag je je verwachten aan een ware kakexplosie (Pardon my French 😝). Of wanneer je er van overtuigd bent da je ZEKER voor bedtijd terug thuis bent? Think again, en neem toch maar een pyjama, slaapzakje en wat nog allemaal mee.
Ook is een baby snel op zijn speelgoed uitgekeken, dus pak maar wat alternatieven mee om je kleintje mee te entertainen. Hmmm…nu ik erover nadenk, wordt het niet eens tijd voor een grotere auto?

#9 Er geen probleem van maken als iemand eens iets negatief over je kind zegt. “Mijn kind, Mooi kind” was dus niet aan mij besteed. Ieder kind is uniek en speciaal op zijn eigen manier. Niemand is perfect, dus ook mijn kind zal zijn minderheden hebben, en daar zullen wij als ouders zo goed mogelijk mee omgaan en ons kind ook aanleren hoe hij van die minderheden zijn sterktes kan maken.

Maar vanaf er ook maar een negatieve klank over mijn zoontje valt, schiet ik in de verdediging! “Hij heeft wel erg veel energie he? Heb je hem al laten testen op ADHD?” en “Zou hij niet al lang moeten kunnen stappen?” waren twee van die opmerkingen waardoor mijn stoppen doorsloegen!
Sorry dat mijn kind geen kamerplantje is! En sorry dat mijn kind het te druk heeft met tandjes maken (inmiddels al 19 stuks aan 17 maand, jawel!) waardoor hij pas aan 14 maand zijn eerste stapjes wou zetten. BOOJAH! En jij nu!
Nee, even serieus! Elk kind heeft iets om trots op te zijn! Dus waarom zou je dat niet mogen benadrukken?

#10 Ik ben niet enkel mama, ik ben ook een partner, vrouw, zus, dochter, vriendin en bovenal: Mezelf! Dat een kind veel veranderingen teweeg brengt is niet meer dan normaal. En dat ik daardoor als persoon ook een transformatie zal ondergaan is een evidentie. Maar ik ga mezelf niet verliezen en al zeker niet volledig wegcijferen.

Maar net zoals iedere mama kom ik tijdens de solden thuis met 3 zakken kledij voor Nowah, en voor mezelf… Euhm… Helemaal niets! Het is nu eenmaal veel leuker om kledij voor hem te kopen, al kan mijn garderobe ook al een tijdje een opfrisbeurt gebruiken.
Ik heb al talloze maaltijden overgeslagen omdat zoontjelief besloot om al mijn aandacht op te eisen. En in plaats van even mijn Facebook te checken, Google ik “hoeveel weegt een kind van 17 maand gemiddeld” omdat ik Nowah wat te mager vind.
De keren dat ik eens zonder baby op pad ben geweest kan ik haast nog op 1 hand tellen. En zo kan ik nog wel even doorgaan!
Kortom: je geeft veel op, maar het is het allemaal zo hard waard ❤️
Maar voor mij werd het tijd om terug wat tijd voor mezelf terug te claimen. Wat me-time, weg van de dagelijkse beslommeringen. En zo is deze blog geboren 😊. Hier kan ik bepaalde dingen van mij afschrijven, om zo de volgende dag met hernieuwde energie en een frisse kijk terug het beste van mezelf te kunnen geven.