Een verse romper, nee, doe er maar 2! Je weet maar nooit dat hij zichzelf terug vuil maakt tijdens het eten…. Eten, das een goeie! Ik mag zeker niet vergeten om iets te eten in zijn luiertas te steken. Pampers. Hoeveel pampers steek ik bij? Zou een volle pak wel voldoende zijn? En zijn tutje… Waar is zijn tutje? Al neemt hij nooit een tut, misschien heeft hij er nu uitzonderlijk wel nood aan! Nu nog zijn knuffeltje en dan hebben we alles. Of nee, toch niet, laten we nog een boekje inpakken, en wat speelgoed! Ik neem nog snel zijn slaapzakje, dat ding waar hij nooit in wil slapen, die ja! Je weet maar nooit dat het midden in de zomer begint te vriezen toch??? Nu hebben we alles, we kunnen vertrekken…. Denk ik!
“Als hij huilt moet je hem even laten doen hé, hij valt meestal na vijf minuutjes terug in slaap”. Ik zou niet willen dat hij op 1 nachtje eraan gewend zou geraken om meteen opgepakt te worden bij het minste gekir. “Dus, eerst zijn verhaaltje in een half donkere kamer, dan zijn flesje in volkomen duisternis, even laten boeren en 3 maal slaap kindje slaap zingen voor je hem in zijn bedje legt” zo is hij het namelijk gewoon. “Oh ja, zijn melkje niet te warm en….” Juist ja, jij hebt ook kinderen grootgebracht, ik hoef me geen zorgen te maken! Maar moest je twijfelen of er is iets dan bel je maar.
“Ja, we gaan al! Nog 1 kusje”. “Flink slapen en lief zijn voor oma he?” Ik ga nu, of misschien toch nog een kusje, dag lieve schat!
Nog voor we goed en wel weg zijn is hij al flink aan het spelen, alsof het hem niet kan deren dat hij zijn eerste nachtje niet thuis zal slapen. Ik moet mijn tranen bedwingen, want blijkbaar komt een avondje zonder baby toch harder aan dan ik verwacht had. Met een brok in de keel zeg ik nog “ik weet dat hij in goeie handen is, tot morgen! Dag mam!” om dan net voor ik in de auto stap nog voor een 100000e keer te roepen: “als er iets is dan bel je maar he!”
Boogers and cuddles 